Review – KindaMuzik.net

“Bluegrass. Kletterende banjo’s, snikkende stemmen. Muzikanten die met te kleine gitaren huppelen rond één microfoon en in versleten tuinbroeken. Een recept als dat van grootmoeders appeltaart. Bovenal geweldige muziek, want het is puur en authentiek. Nu geldt dat laatste net zo goed het Nederlandse lied. Dat we ons toch net iets meer aangetrokken voelen tot het verre Amerika van weleer, die oude en onbereikbare wereld, moge duidelijk zijn.

Ook in deze moderne tijd, beste nostalgievrienden, blijft het duistere en mystieke een bepaalde aantrekkingskracht uitoefenen op de muziekminnende mens. Hoe dieper je het ravijn in tuurt, hoe meer de donkere romantiek grip op je krijgt, zo lijkt het wel. Tegelijkertijd heeft bluegrass iets ontzettend fris, alsof het je ziel reinigt. Het speelplezier spat er niet zelden van af. De primitieve klanken hebben het ritme van een goed geoliede stoomlocomotief, denderend door het berglandschap van West Virginia.

Country uit Zeeuws-Vlaamse Terneuzen. Het is misschien een beetje onwennig in den beginne, maar als je niet beter weet, zou je denken dat de wieg van Herman Brock Jr. aan de andere kant van de Atlantische oceaan stond. Als je de naam maar luid genoeg zegt, klinkt het Texaans genoeg. Eerder speelde hij al met grote jongens als Jesse Dayton, dus dat zit allemaal wel goed.